Κωστοπούλου Χρυσάνθη (Ζωγράφος – Λαογράφος)

Γενέτειρα της ζωγράφου Χρύσας Κωστοπούλου, η όμορφη Βέροια, όπου και απεφοίτησε από το οκτατάξιο Γυμνάσιό της. Η έφεσή της προς τη ζωγραφική, την ώθησε να ζωγραφίζει με υδροχρώματα από το Δημοτικό Σχολείο.

Έχει δίπλωμα της ECOLEABCDEDESIGN, με δάσκαλό της τον καταξιωμένο ζωγράφο Φάνη Γαλανό (1958 - 1961), διευθυντή της Σχολής.

Υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ζωγράφων Βορείου Ελλάδος, με έδρα τη Θεσσαλονίκη (Σ.Ε.Ζ.Θ.Β.Ε.).

Το 1963 συμμετείχε σε ομαδική έκθεση ζωγραφικής, που διοργάνωσε το "ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΒΕΡΟΙΑΣ".

Το 1969 απέσπασε το Α' βραβείο σε διαγωνισμό Ημαθιωτών ζωγράφων, με το έργο της «Σεισμόπληκτοι» (λάδι).

Το 1970 σε διαγωνισμό Βορειοελλαδιτών ζωγράφων, απέσπασε το Β' βραβείο με το έργο της «Η Βέροια που φεύγει» (λάδι). Συμμετείχε επίσης σε Πανελλήνια έκθεση ζωγραφικής, που διοργάνωσε ο Φιλολογικός Σύλλογος «ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ» στην Αθήνα.

Έλαβε το 1980 «τιμής ένεκεν» περγαμηνή από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών, για την εν γένει πολιτεία της.

Έχει μια πορεία 43 χρόνων στη ζωγραφική, με 14 ατομικές εκθέσεις και 15 ομαδικές, εκ των οποίων οι 3 στο εξωτερικό.

Το 1985, η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών του Δήμου Βέροιας, εξέδωσε το λεύκωμα «ΛΑΪΚΑ ΣΠΙΤΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΟΝΤΙΚΑ ΤΗΣ ΗΜΑΘΙΑΣ» από ζωγραφικούς πίνακές της.

Γίνεται αναφορά στη ζωγραφική της στο βιβλίο «ΕΛΛΗΝΕΣ ΖΩΓΡΑΦΟΙ» του Στέλιου Λυδάκη (1976), στο βιβλίο «ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΗΜΑΘΙΑΣ» του Γεωργίου Μελίκη (1977), στο «ΛΕΥΚΩΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΩΝ» του Α.Κ. Κουρτικάκη (1979) και στην Εγκυκλοπαίδεια «ΚΟΣΜΟΣ».

Η ζωγραφική της Χρύσας Κωστοπούλου, σχολιάσθηκε πάντοτε θετικά από τεχνοκριτικούς και τον ημερήσιο και περιοδικό τύπο. Επίσης, από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ-1, το 1978 και το Νοέμβριο 1981, καθώς κατά καιρούς και από ραδιοφωνικούς σταθμούς της Βέροιας.

Από την τηλεόραση της Υ.Ε.Ν.Ε.Δ. το 1980, ο κ. Νέστορας Μάτσας του Εθνογραφικού Κινηματογράφου, παρουσίασε στην εκπομπή του, το μέρος της ζωγραφικής της που έχει σχέση με θέματα της λαϊκής μας παράδοσης και ιδίως της αρχιτεκτονικής της Βέροιας. Η ΕΤ-3 το 1987 παρουσίασε από την τηλεόραση έργα της με διάφορα θέματα, που είχε εκθέσει στο Γαλλικό Ινστιτούτο Θεσσαλονίκης, με ευμενή σχόλια. Το 1989 και 1990, πάλι η ΕΤ-3, στη σειρά προβολών «Η ΕΤ-3 ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑ», στην τηλεόραση σε ημίωρες συνεντεύξεις, πρόβαλε έργα της, ποικίλης θεματογραφίας και τεχνοτροπίας.

Η ζωγράφος Χρύσα Κωστοπούλου, έχει χρησιμοποιήσει, ως επί πλείστον , ελαιοχρώματα, υδροχρώματα γενικά, τέμπερες, ακρυλικά, χρωματιστές μελάνες, παστέλ και κάρβουνο.

Έχει ζωγραφίσει διάφορα θέματα (τοπία, θαλασσογραφίες, νεκρές φύσεις, παραδοσιακά κτίσματα, ιστορικά θέματα, συνθέσεις και προ πάντων, ό,τι έχει σχέση με τον άνθρωπο - τις χαρές, τις λύπες, τα προβλήματα και τα οράματά του).

Έργα της ζωγράφου υπάρχουν σε δημόσια μέγαρα καθώς και σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Με την καθιέρωση του θεσμού των Συνοικιακών Συμβουλίων, εξελέγη στο Δ.Σ. του 3ου Διαμερίσματος του Δήμου Βέροιας. Μετά από πρότασή της, δημιουργήθηκε δανειστική βιβλιοθήκη, ιδίως για παιδιά, καθώς και εργαστήριο ζωγραφικής, όπου δίδαξε αφιλοκερδώς από το 1983 έως και το 1990, σε παιδιά από 10-13 ετών, υδατογραφία και ελαιογραφία, παρουσιάζοντας τις δημιουργίες τους σε εκθέσεις. Με τον ίδιο τρόπο δίδαξε σε ηλικιωμένους του Κ.Α.Π.Η. Βέροιας πυρογραφία και ζωγραφική σε ύφασμα και κεραμικά. Επίσης, δίδαξε υδατογραφία σε μαθητές τεσσάρων τμημάτων της Πέμπτης και της Έκτης τάξης του 11°” Δημοτικού Σχολείου Βέροιας.

Η Χρύσα Κωστοπούλου από το 1980 έως και το 1988, υπήρξε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Λαογραφικού Μουσείου Βέροιας, που εστεγάζετο - προσωρινά στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.

Έχοντας ευαισθησία και αγάπη για τη λαϊκή μας παράδοση και προπαντός για τις παραδοσιακές ενδυμασίες του Νομού Ημαθίας που έχουν προ καιρού εκλείψει, η Χρύσα Κωστοπούλου από το 1977, με πρωτοβουλία της και τη βοήθεια του συζύγου της, άρχισε να συγκεντρώνει προφορικό λαογραφικό υλικό. Ερεύνησε με σχολαστικότητα και υπευθυνότητα και κατέγραψε στο μαγνητόφωνο, μαρτυρίες 75 ηλικιωμένων γυναικών και ανδρών από 65 έως και 95 ετών από τις πόλεις και τα χωριά της Ημαθίας. Βοήθησαν στην επιλογή των ηλικιωμένων οι Κοινοτάρχες ή οι τοπικοί Πολιτιστικοί Σύλλογοι. Με τον καιρό επεκτάθηκε και στην καταγραφή των ηθών και εθίμων. Μετά την έρευνα έγινε ανασύνθεση αυτών των ενδυμασιών με τη ζωγραφική τους σε 29 πίνακες, οι οποίοι το 2003 εδωρίσθησαν στον Δήμο Βέροιας, προκειμένου να εκτεθούν στο Λαογραφικό Μουσείο της πόλης.

Ολο αυτό το προφορικό λαογραφικό υλικό μετεγράφη σε  CDτο 1998 από τον Ενιαίο Φορέα Πολιτισμού Δήμου Βέροιας για το Λαογραφικό Μουσείο και από το Λύκειο Ελληνίδων Βέροιας, στο Δ.Σ. του οποίου εδώρισε η κα Χρύσα Κωστοπούλου το λαογραφικό υλικό για την έκδοση σχετικού βιβλίου, το οποίο εκδόθηκε το 2003 με τίτλο «ΗΜΑΘΙΑ ΕΡΑΊΈΙΝΗ, λαογραφικά της Ημαθίας».

Το 2003, το Δημοτικό Συμβούλιο Βέροιας αποφάσισε ομόφωνα και απένειμε στην κα Χρύσα Κωστοπούλου το Χρυσό Μετάλλιο της πόλης Βέροιας, για τη «συμβολή της στη διάσωση της λαογραφίας και της κληρονομιάς της Βέροιας».