Ύμνος εις την Ελευθερίαν - Διονύσιο Σολωμός

Σέ γνωρίζω από την κόψι
του σπαθίου την τρομερή,
σέ γνωρίζω από την όψι,
πού με βία μετράει τη γη.

Άπ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
καί σαν πρώτα ανδρειωμένη
χαίρε, ώ, χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
«έλα πάλι» να σου πη.

Άργειε νά ’ρθη εκείν’ η μέρα
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τα ’σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε ή σκλαβιά.

Δυστυχής! Παρηγορία
μόνη σου έμενε να λές
περασμένα μεγαλεία
και διηγώντας τα να κλαις.

Κι εκαρτέρει κι εκαρτέρει
φιλελεύθερη λαλιά,
το ’να εχτύπαε τ’ άλλο χέρι
από την απελπισιά.

Κι έλεες: Πότε; ά! πότε βγάνω
το κεφάλι από τσ’ έρμιές;
Κι άποκρίνοντο από πάνω
κλάψες, άλυσες, φωνές!

Τότ’ εσήκωνες το βλέμμα
μες τα κλάματα θολό
και εις το ρούχο σου έσταζε αίμα,
πλήθος αίμα ελληνικό.

Με τα ρούχα αιματωμένα,
ξέρω ότι έβγαινες κρυφά,
να γυρεύης εις τα ξένα
άλλα χέρια δυνατά.

Άλλοι, ωϊμέ! στη συμφορά σου,
πού έχαίροντο πολύ,
«Σύρε να ’βρης τα παιδιά σου,
συρε!» έλεγαν οι σκληροί...

Ναι άλλα τώρα αντιπαλεύει
κάθε τέκνο σου με ορμή,
που ακατάπαυστα γυρεύει
ή τη νίκη ή τη θανή.

Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ώ! χαίρε, Ελευθεριά!

Διονύσιος Σολωμός

Από το Αναγνωστικό της Ε΄ Δημοτικού (1955) που περιέχεται στη Συλλογή Χρίστου Τσολάκη με κωδικό τεκμηρίου TSCH_BOOK_02610